 | |
| Oorsig | |
|---|---|
| Vervaardiger | Mercedes-Benz |
| Produksietyd | 1998–2002 |
| Konfigurasie | 60° V12 |
| Afmetings | |
| Inhoudsmaat | 5,8 L (5 786 cc) 6,3 L (6 258 cc) |
| Boorwydte | 84 of 84.5 mm |
| Slaglengte | 87 mm of 93 mm |
| Drukverhouding | 10.0:1 |
| Blok | Aluminium |
| Kopstuk | Aluminium |
| Stelsels | |
| Klepwerking | enkelbonokas, 3 kleppe per silinder |
| Brandstoftipe | Petrol |
| Brandstofstelsel | Brandstofinspuiting |
| Smeerstelsel | Druksirkulasie |
| Verkoelingstelsel | Waterverkoel |
| Enjinlewering | |
| Kraglewering | 270 kW (362 hp) 326 kW (437 hp) |
| Wringkrag | 530–620 Nm |
| Spesifikasiekrag | 46,6 kW (63,4 PS; 62,5 hp) per liter 51,7 kW (70,3 PS; 69,3 hp) per liter |
| Plek in geskiedenis | |
| Voorganger | M120 |
| Opvolger | M275 |
Die Mercedes-Benz M137-enjin was 'n natuurlik-geaspireerde, enkelbonokas 60° V12-enjin met drie kleppe per silinder. Dit is gebou om die groter en swaarder, dog kragtiger, DOHC met vier kleppe per silinder, natuurlik-geaspireerde 6,0 L M120 V12-eenheid te vervang. Die M137 is tussen 1998 en 2002 vir die W220 S-klas en C215 CL-klas gebruik.[1]
Die argitektuur was soortgelyk aan M112- en M113-enjins en is ontwerp om die algehele afmetings van 'n V8-eenheid met 'n onder afmeting te pas. Die krukas is in 'n liggewig legering met silindervoering "Silitec" (silikon/aluminium) gegiet om massa te bespaar. Die nuwe kragbron is 80 kg ligter as sy voorganger en bied 'n beter brandstofverbruik danksy 'n silinderdeaktiveringstegnologie. Albei die verplasingsvariante het 'n drukverhouding van 10:1. [2]
Die M137 is vervang deur die kragtiger tweelingturbo-M275-enjin.
- ↑ "Mercedes-Benz M137 engine (1998-2002)". australiancar.reviews. Besoek op 25 September 2020.
- ↑ "Mercedes-Benz M137 V12 engine". motor-car.net. Besoek op 25 September 2020.